nieuwe dichtbundel: 
'Autocue voor lockdown'

in 'Winteruur' op Canvas kondigde ik onlangs een groot prozagedicht aan: 'Autocue voor lockdown'. Dat verschijnt op 11 maart in de Zwarte Panter, Antwerpen. Inleider is prof. Dirk Rochtus van de KULeuven. Sylvie Marie en Wim Oosterlinck zijn mijn eregasten. Een avond om naar uit te kijken! Ik lees momenteel de drukproeven na en verstuur eerstdaags de uitnodigingen. Het aantal plaatsen in de galerie is beperkt. Wil je écht een zitje (voor jou en je partner)? Stuur me dan via Bartdebard39@gmail.com je naam en adres, zodat ik een persoonlijke uitnodiging kan bezorgen!  

Recensie 'Lissabon, een droomwandeling' in Kunsttijdschrift Vlaanderen door Jooris van Hulle

(FRAGMENT) Wat alles aan alles verbindt voor Stouten, is zijn liefde voor de taal, in de eerste

plaats dan de poëtische taal. Wat poëzie doet, is een plek creëren, een plek voor het

authentieke. Het Lissabon-boek is een bloemenveld van woorden, een

heel persoonlijke apologie - en toch: hoeft de poëzie wel verdedigd te worden? - aan het

adres van het dichterlijke woord. Tussen en aansluitend aan uitspraken die hij naar voren

schuift, neemt Stouten in zijn tekst ook eigen verzen op. Geen afgewerkte gedichten maar

aanzetten van zinnen die ooit nog hun plaats zullen weten te vinden een in breder

uitgewerkt geheel. Een voorbeeld: 'Om verzen wil je / vechten, als een mummie / in zijn

eeuwigheid.'

Arpaïs Du Bois

Momenteel werk ik samen met mijn favoriete kunstenares Arpaïs Du Bois, op basis van haar dagboek-achtige schetsboeken die een unieke combinatie van woord, kleur, vorm en vervliedende indrukken zijn. Het wordt iets voor fijnproevers: een tekst vol spiritualiteit in een ontkerkelijkte samenleving. Ik houd u op de hoogte.

WAT RAAKT MIJ...? 

Herbeluister het interview van Friedl Lesage in 'Touché' (op Radio 1) 

HIER: https://radio1.be/wat-raakt-bart-stouten 

Recensie van mijn bundel 'Bunkers' door Dirk de Geest (voor Mappalibri)

Bart Stouten is als dichter altijd al een denker geweest. Hij heeft een voorkeur voor afgewogen, vaak filosofisch aandoende mijmeringen, wat van zijn teksten gedachtenpoëzie maakt. De lyrische en beeldende fragmenten vormen in feite het kader om op zoek te gaan naar een verdiept inzicht in zichzelf en in de wereld. Dat de auteur zich daarbij graag beweegt op de grens van proza en poëzie sluit bij dat streven aan, en het bepaalt in feite mee de geheel eigen toon die Stouten de afgelopen jaren in zijn werk heeft laten zien.
Ook Bunkers is van de eerste bladzijden herkenbaar. Tegelijk echter experimenteert de auteur, meer dan in zijn overige werk, met structuur en taal. De titel verwijst in meer dan een opzicht naar opsluiting en isolement. De meerstemmige tekst is ontstaan in de naweeën van een ziekenhuisopname, maar ook in volle coronatijd. Het noodgedwongen verdwijnen van de prikkels van de buitenwereld bracht bij Stouten een soort van verdiepte zelfervaring met zich mee, die deels in een soort van narcotische roes verliep. In die zin deed zich een koor aan stemmen en indrukken aan hem voor, een samenspel dat door de uitgever typografisch is vormgegeven met behulp van verschillende lettertypes en lettergroottes.In eerste instantie is er het verhaal van het heden. Het verblijf in het ziekenhuis gaat gepaard met uitspraken en instructies van dokters, en hun aanwezigheid confronteert het ik met de buitenwereld: die realiteit is op allerlei manieren aanwezig, via stemmen en nieuwsberichten maar ook via gedachten aan de politieke en de maatschappelijke uitdagingen waarvoor de epidemie de mensheid stelt. Andere verhalen gaan in op het verleden, en daarbij is het nog minder duidelijk wat realiteit is en wat droom of waan. De ontmoeting met de turnleraar in spe Pieter, brengt de onhandige jonge protagonist zelfbeheersing en inzicht bij, en tussen beiden ontstaat een bijzondere, homo-erotisch geladen band. Andere gedichten bezingen wandelingen langs de zee, de weg van de oneindigheid die tegelijk zorgt voor extra zuurstof.Die toch vrij associatieve opbouw van de tekstlagen zal misschien sommige lezers afschrikken. Anderzijds wordt op die manier onderstreept hoe associatief de menselijke geest in elkaar zit, en zo ontstaat een mozaïek aan fragmenten die zowel stilistisch als thematisch de lezer aanzet tot de eigen verbeelding. Bunkers is daardoor een bundel die de ambivalentie van het menselijke bestaan laat zien: de beperkingen en de kwetsbaarheid die in deze specifieke omstandigheden van gedwongen maatschappelijke én medische opsluiting des te sterker op de voorgrond komen, maar tegelijk ook de grenzeloze verbeelding en herinnering die de mens een gevoel geeft van mentale bevrijding. Stouten slaagt erin die ervaring overtuigend neer te zetten, en zijn stilistische bravoure zorgt voor een aantal uiterst sfeervolle maar soms ook meeslepende fragmenten.
Bart Stouten: Bunkers, P, Leuven 2021, 63 p. ISBN 9789493138438